Afl. 11
Door: gerritenmartina
14 Maart 2011 | Nederland, Vries
Afl. 11, 14 maart 2011.
Onze laatste aflevering uit Nieuw Zeeland. Eerst de oplossing van het geheim waarop iedereen natuurlijk met smart zit te wachten: Taumatawhakatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaugahoronkupokaiwhenuakitanatahu. Het is een naam die komt van een Maori-verhaal. Het gaat over een vrouw die zingt, zittend op een heuvel. Er komt en man langs “met dikke knieën, die voor haar op zijn fluit speelt”. Niks dubbelzinnigs aan zullen we maar zeggen. Intussen stikt het hier wel van de Maori’s. Zo dus is de heuvel aan die fraaie naam gekomen. Er zijn mindere manieren om je softporno te verpakken, zullen we maar zeggen. We hebben een video-opname van een Maori-vrouw die het woord op ons verzoek zonder haperen opzegt. Vertoning op aanvraag. Ze deed dat in Rotorua, het centrum van de Maoricultuur. We hebben het Maoricentrum uitgebreid bekeken inclusief een heuse haka (bij ons vooral bekend als act van de All Blacks, het nationale rugbyteam van hier)en levensechte geysers en hebben daarna verder afgezien van het bestuderen van nog meer borrelende m odder, zwaveldampen en hete waterzuilen. We zijn noordwaarts gegaan, richting Coromandel Peninsula, ons voorlaatste project in Nieuw Zeeland. Een opvallend fenomeen: Hotwater Beach, waar je je eigen warme bad kunt graven. Het krioelt er van de mensen die in kuilen vol warm water zitten, liggen of staan. Tot ze moeten vluchten voor de opkomende vloed. Een komisch gezicht. Helaas hadden we net geen camera bij ons. De kust van Coromandel Peninsula heeft tal van fraaie bijzonderheden: geweldige baaien met prachtige zandstranden, jungle tot in zee en de meest vreemde rotsen. Na een “rondje” Coromandel dwars door Auckland, de big city van Nieuw Zeeland (op het zuideiland zeggen ze dat het mooiste beeld van Auckland dat in je autospiegel is: wegwezen dus), naar het noorden, richting de Bay of Islands waarover iedereen lyrisch is. We zijn begonnen met een halve middag snorkelen in een Marine Reserve. De populairste consumptievis, de snapper, is daar tot op korte afstand te benaderen. Toch wel heel leuk, hoewel het water niet echt kraakhelder was. We zijn wat verwend geraakt. Een dag later vinden we ten noorden van Whangarei een eenvoudige camping aan zee, een zogeheten DOC-camping. Alleen basisvoorzieningen, en goedkoop. Een dag eerder hadden we ons een beetje laten tillen door op een camping te gaan staan waar bijna niets was behalve een complete school met kinderen, en wel voor een schamele veertig dollar per nacht. Nu is dat naar Nederlandse maatstaven niet duur, maar we meten intussen op z’n Kiwi’s. Diefstal dus. Overigens kunnen Nederlandse campingbazen nog heel wat leren van hun NZ- collega´s. Altijd vriendelijk en behulpzaam, klantgericht en de boel altijd perfect voor elkaar: nooit vuile sanitaire voorzieningen, nooit zijn er dingen kapot. En ze zijn blijkbaar minder van het type geldwolf. Want 40 dollar is tenslotte maar ruim 20 euro. Men ziet: we zijn halve Kiwi’s geworden. De Bay of Islands, waar we kampeerden in Russell, was een topattractie. Met name een zeiltocht op een catamaran waarbij de schipper ons pardoes overboord liet springen te midden van een school dolfijnen was geweldig. Net als een lunchpauze op Roberton Island, de meest gefotografeerde plek van het land. Een bijzondere ervaring was ook een waarschuwing voor een tsunami, vanwege de aardbeving in Japan. Er was er inderdaad één, van 90 cm hoog. Bovendien waren er op zee vreemde draaikolken. De stranden waren verboden gebied die dag. Bizarre ervaring. We gaan langzaamaan afzakken naar Auckland om de camper in te leveren. Onderweg doen we in elk geval Waipoua Forest aan. Daar groeien de dikste Kauribomen ter wereld. De dikste die we langs de weg zagen, had een omtrek van 17 meter. Niks kachelhout. Beschermd. Men heeft er in het verleden massa´s omgezaagd. Met de hand. Sukkels. We melden ons misschien weer vanuit Bangkok. Maar misschien ook niet. We hebben het namelijk ontzettend druk. En internet, dat weet je maar nooit. In elk geval was Nieuw Zeeland ons meer dan naar de zin.
Onze laatste aflevering uit Nieuw Zeeland. Eerst de oplossing van het geheim waarop iedereen natuurlijk met smart zit te wachten: Taumatawhakatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaugahoronkupokaiwhenuakitanatahu. Het is een naam die komt van een Maori-verhaal. Het gaat over een vrouw die zingt, zittend op een heuvel. Er komt en man langs “met dikke knieën, die voor haar op zijn fluit speelt”. Niks dubbelzinnigs aan zullen we maar zeggen. Intussen stikt het hier wel van de Maori’s. Zo dus is de heuvel aan die fraaie naam gekomen. Er zijn mindere manieren om je softporno te verpakken, zullen we maar zeggen. We hebben een video-opname van een Maori-vrouw die het woord op ons verzoek zonder haperen opzegt. Vertoning op aanvraag. Ze deed dat in Rotorua, het centrum van de Maoricultuur. We hebben het Maoricentrum uitgebreid bekeken inclusief een heuse haka (bij ons vooral bekend als act van de All Blacks, het nationale rugbyteam van hier)en levensechte geysers en hebben daarna verder afgezien van het bestuderen van nog meer borrelende m odder, zwaveldampen en hete waterzuilen. We zijn noordwaarts gegaan, richting Coromandel Peninsula, ons voorlaatste project in Nieuw Zeeland. Een opvallend fenomeen: Hotwater Beach, waar je je eigen warme bad kunt graven. Het krioelt er van de mensen die in kuilen vol warm water zitten, liggen of staan. Tot ze moeten vluchten voor de opkomende vloed. Een komisch gezicht. Helaas hadden we net geen camera bij ons. De kust van Coromandel Peninsula heeft tal van fraaie bijzonderheden: geweldige baaien met prachtige zandstranden, jungle tot in zee en de meest vreemde rotsen. Na een “rondje” Coromandel dwars door Auckland, de big city van Nieuw Zeeland (op het zuideiland zeggen ze dat het mooiste beeld van Auckland dat in je autospiegel is: wegwezen dus), naar het noorden, richting de Bay of Islands waarover iedereen lyrisch is. We zijn begonnen met een halve middag snorkelen in een Marine Reserve. De populairste consumptievis, de snapper, is daar tot op korte afstand te benaderen. Toch wel heel leuk, hoewel het water niet echt kraakhelder was. We zijn wat verwend geraakt. Een dag later vinden we ten noorden van Whangarei een eenvoudige camping aan zee, een zogeheten DOC-camping. Alleen basisvoorzieningen, en goedkoop. Een dag eerder hadden we ons een beetje laten tillen door op een camping te gaan staan waar bijna niets was behalve een complete school met kinderen, en wel voor een schamele veertig dollar per nacht. Nu is dat naar Nederlandse maatstaven niet duur, maar we meten intussen op z’n Kiwi’s. Diefstal dus. Overigens kunnen Nederlandse campingbazen nog heel wat leren van hun NZ- collega´s. Altijd vriendelijk en behulpzaam, klantgericht en de boel altijd perfect voor elkaar: nooit vuile sanitaire voorzieningen, nooit zijn er dingen kapot. En ze zijn blijkbaar minder van het type geldwolf. Want 40 dollar is tenslotte maar ruim 20 euro. Men ziet: we zijn halve Kiwi’s geworden. De Bay of Islands, waar we kampeerden in Russell, was een topattractie. Met name een zeiltocht op een catamaran waarbij de schipper ons pardoes overboord liet springen te midden van een school dolfijnen was geweldig. Net als een lunchpauze op Roberton Island, de meest gefotografeerde plek van het land. Een bijzondere ervaring was ook een waarschuwing voor een tsunami, vanwege de aardbeving in Japan. Er was er inderdaad één, van 90 cm hoog. Bovendien waren er op zee vreemde draaikolken. De stranden waren verboden gebied die dag. Bizarre ervaring. We gaan langzaamaan afzakken naar Auckland om de camper in te leveren. Onderweg doen we in elk geval Waipoua Forest aan. Daar groeien de dikste Kauribomen ter wereld. De dikste die we langs de weg zagen, had een omtrek van 17 meter. Niks kachelhout. Beschermd. Men heeft er in het verleden massa´s omgezaagd. Met de hand. Sukkels. We melden ons misschien weer vanuit Bangkok. Maar misschien ook niet. We hebben het namelijk ontzettend druk. En internet, dat weet je maar nooit. In elk geval was Nieuw Zeeland ons meer dan naar de zin.
-
14 Maart 2011 - 08:30
Harry:
Jammer dat jullie misschien niet meer verhalen. We begonnen net te wennen aan de verslagjes na het lezen van de krant. Gezellig en interessant met de kaart er bij.
Ina en ik vragen ons af of jullie foto's mooier worden of dat dat aan het landschap ligt. Het wordt in ieder geval steeds leuker om naar te kijken. Jan van Genten met een groothoek lens, toe maar.....
Volgende keer ook een onder water camera mee?
Een hele goede reis verder.
Ina en Harry. -
14 Maart 2011 - 13:28
Annelies:
In Thailand is overal internet ,dus ga lekker door met je verhalen.
Is erg leuk om te lezen .Jullie hebben in afgelopen 2 maand meer beleeft dan menigeen in een heel leven.Ben ook erg benieuwd naar jullie avonturen in Thailand,je snapt wel waarom !
Goeie reis en liefs uit Assen -
14 Maart 2011 - 15:37
Peter & Lucie:
Ik las uit de reactie van Annelies (?)al en bevestig het hierbij dat er in Thailand vrijwel overal internet is. Dat weten wij uit eigen ondervinding, alweer drie jaar geleden. Dus dat kan geen excuus zijn om ons van jullie mooie reis te laten meegenieten.
Jullie zijn al halverwege, realiseer je dat ook. Het is zo weer voorbij. Jullie maken mooie plaatjes. Alleen die oude boom achter jullie op foto 5049 kun je beter omzagen voor de open haard. Dat is toch geen gezicht meer. Goed voor de open haard. Ik kom het overigens niet ophalen. Plant wel even een nieuwe. -
15 Maart 2011 - 17:47
Cathrien En Jan:
Geweldig al die verhalen en foto's. Voor ons mogen jullie nog een tijdje wegbl ... doorgaan. -
22 Maart 2011 - 12:19
Mariëlle:
Ha lieve buurtjes,
zijn jullie reeds de prachtige impressies van Bangkok en 't Eiland aan het ontdekken? Of al weer verder getrokken? Het is een waar genoegen jullie op een afstandje te volgen, en Gerrit...er is een ware columnist geboren! Niets geen rustig pensioenadabestaan, maar een actieve Jan Wolkers blik op onze mooie drentse achtertuin...
De Etstoelborrels zijn niet geheel hetzelfde zonder jullie - bij de officiële inwijding van de lente hebben we er één op jullie getoast!
Geniet van de Verre Vreemden zolang het nog duurt, en een behouden vaart richting de Lage Landen over een week of wat!
Lieve groet vanuit de Etstoel,
Alwin, Mariëlle & Co. -
22 Maart 2011 - 12:24
Mariëlle:
Ha lieve buurtjes,
zijn jullie reeds de prachtige impressies van Bangkok en 't Eiland aan het ontdekken? Of al weer verder getrokken? Het is een waar genoegen jullie op een afstandje te volgen, en Gerrit...er is een ware columnist geboren! Niets geen rustig pensioenadabestaan, maar een actieve Jan Wolkers blik op onze mooie drentse achtertuin...
De Etstoelborrels zijn niet geheel hetzelfde zonder jullie - bij de officiële inwijding van de lente hebben we er één op jullie getoast!
Geniet van de Verre Vreemden zolang het nog duurt, en een behouden vaart richting de Lage Landen over een week of wat!
Lieve groet vanuit de Etstoel,
Alwin, Mariëlle & Co. -
22 Maart 2011 - 21:58
Peter & Lucie:
Neem de tijd om Bangkok de bekijken. Een schitterende stad waar wij te kort zijn gebleven. Wij hebben de stad voornamelijk wandelend verkend ondanks het feit dat een taxi o.i.d. erg goedkoop is. Voor onze oriëntatie gebruikten wij onze wandel-GPS. Het eten in Thailand is geweldig en gevarieerd. Vergeet ook niet de insectensoorten - gebakken in olie - te proberen. -
30 Maart 2011 - 16:42
Jaap En Joke:
Wat weer een mooi reis-verslag van jullie!! Wat een belevenissen!!
We genieten ervan!!
Ook voor de laatste twee weken heel veel plezier!!
Een lieve groet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
