Afl. 12
Door: gerritenmartina
24 Maart 2011 | Nederland, Vries
Afl. 12, 24 maart.
We zijn op 18 maart in Bangkok ge- en beland. Wat een allemachtig vieze bende: stank, lawaai, hitte, uitlaatgassen, claxons, en een heleboel Thai. Die allemaal even goed Engels spreken.Not. Maar Bangkok is ook fascinerend. Het Grand Palace, de tempels, de Boeddha’s, al die langs de weg gedreven handel in eten, ondefinieerbare spullen en soms ook definieerbare, zoals tweedehands kunstgebitten. Wilt u even passen? Vermeldenswaardig is onze dollemansrit in een tuktuk, de plaatselijke driewieltaxi, voor het heuse bedrag van 60 bath oftewel 1,20 euro. We moesten ons wel laten aanleunen dat de kloio ons even meenam langs een juwelenhandel en een kleermaker. Het bleek een slim samenspel tussen “voorbijgangers” (ze zijn dan ineens allemaal leraar)met adviezen, tuktukbestuurders en winkeliers. Een prachtig sociaal netwerk met de toerist als doelgroep. We hadden ze op tijd door. Geen edelstenen of maatkostuums deze keer. Verder zijn de prijzen naar onze maatstaven belachelijk laag. Maar daar krijgen we ook een gratis giflaag in onze longen terug. Ons hotel overigens was een echte topper. De zielen komen zelfs om 2 uur in de nacht een welkomstbakje fruit brengen. Onze fietstocht met de beroemde Ko van Kessel was een daverend succes. Dat wil zeggen: we denken dat Ko in Antibes zit, want we hebben alleen Thaise werknemers gezien. We fietsten soms letterlijk door de woonvertrekken van de Thai. De omstandigheden waren soms bepaald schokkend, maar men lijkt er redelijk tevreden onder. Ko regelt de zaken overigens perfect in catering-technische zin. Na afloop lieten we ons per tuktuk naar “huis” brengen, dit keer na harde onderhandelingen. De opbrengst: 70 bath. Ons volgende project, de river Kwai, was geweldig. Een stuk per auto, een stuk per intercity (!), eens stuk per boot, en dat allemaal naar een drijvend resort in de bush. Prachtig. Zwemmen in snelstromend water, lekker eten en geen stroom. Intussen doen we aan groepsvorming met twee Gelderlanders en twee stellen Limburgers. Verdraaid, er bestaan aardige Limburgers. Ze zeulen de godganse dag de vlag van hun carnavalsvereniging mee, maar iedereen heeft recht op een tic. Zij dus ook. Hun aanwezigheid leverde trouwens een aardige beschouwing over het katholicisme op. Wij zijn niet van die groepsreizigers maar dit is echt leuk. Vanuit ons drijvende huis zijn we via een tussenstop op bezoek geweest op het ereveld voor de slachtoffers van de Birma-spoorlijn. Indrukwekkend. Het wekt bij ons altijd een soort woede op waaraan je overigens niets hebt. Schrijnend is het ontbreken van een gedenkteken voor de 80.000 over de kling gejaagde Thai. Ayuttaya was onze volgende overnachting. Een soort veredeld kamperen, maar we zijn wel wat gewend tenslotte. De hele stad staat zo vol boeddha’s en tempelresten dat we de toer erlangs niet eens hebben afgemaakt. Dat heb je met Limburgers: die takelen liever bier. En terecht. Vanavond gaan we per trein naar Chiang Mai, samen met Frits, AH-filiaalchef te Tiel en Anita, zijn vrouw. De Limburgers zijn weg, hetgeen een weldadige rust oplevert. Maar we missen ze werkelijk een beetje. Wanneer we ons weer melden: wie zal het zeggen. Het is te warm om te schrijven. Geen foto’s deze keer. Martina heeft geen tijd om ze te selecteren, Ze ligt voortdurend bij de masseur.
We zijn op 18 maart in Bangkok ge- en beland. Wat een allemachtig vieze bende: stank, lawaai, hitte, uitlaatgassen, claxons, en een heleboel Thai. Die allemaal even goed Engels spreken.Not. Maar Bangkok is ook fascinerend. Het Grand Palace, de tempels, de Boeddha’s, al die langs de weg gedreven handel in eten, ondefinieerbare spullen en soms ook definieerbare, zoals tweedehands kunstgebitten. Wilt u even passen? Vermeldenswaardig is onze dollemansrit in een tuktuk, de plaatselijke driewieltaxi, voor het heuse bedrag van 60 bath oftewel 1,20 euro. We moesten ons wel laten aanleunen dat de kloio ons even meenam langs een juwelenhandel en een kleermaker. Het bleek een slim samenspel tussen “voorbijgangers” (ze zijn dan ineens allemaal leraar)met adviezen, tuktukbestuurders en winkeliers. Een prachtig sociaal netwerk met de toerist als doelgroep. We hadden ze op tijd door. Geen edelstenen of maatkostuums deze keer. Verder zijn de prijzen naar onze maatstaven belachelijk laag. Maar daar krijgen we ook een gratis giflaag in onze longen terug. Ons hotel overigens was een echte topper. De zielen komen zelfs om 2 uur in de nacht een welkomstbakje fruit brengen. Onze fietstocht met de beroemde Ko van Kessel was een daverend succes. Dat wil zeggen: we denken dat Ko in Antibes zit, want we hebben alleen Thaise werknemers gezien. We fietsten soms letterlijk door de woonvertrekken van de Thai. De omstandigheden waren soms bepaald schokkend, maar men lijkt er redelijk tevreden onder. Ko regelt de zaken overigens perfect in catering-technische zin. Na afloop lieten we ons per tuktuk naar “huis” brengen, dit keer na harde onderhandelingen. De opbrengst: 70 bath. Ons volgende project, de river Kwai, was geweldig. Een stuk per auto, een stuk per intercity (!), eens stuk per boot, en dat allemaal naar een drijvend resort in de bush. Prachtig. Zwemmen in snelstromend water, lekker eten en geen stroom. Intussen doen we aan groepsvorming met twee Gelderlanders en twee stellen Limburgers. Verdraaid, er bestaan aardige Limburgers. Ze zeulen de godganse dag de vlag van hun carnavalsvereniging mee, maar iedereen heeft recht op een tic. Zij dus ook. Hun aanwezigheid leverde trouwens een aardige beschouwing over het katholicisme op. Wij zijn niet van die groepsreizigers maar dit is echt leuk. Vanuit ons drijvende huis zijn we via een tussenstop op bezoek geweest op het ereveld voor de slachtoffers van de Birma-spoorlijn. Indrukwekkend. Het wekt bij ons altijd een soort woede op waaraan je overigens niets hebt. Schrijnend is het ontbreken van een gedenkteken voor de 80.000 over de kling gejaagde Thai. Ayuttaya was onze volgende overnachting. Een soort veredeld kamperen, maar we zijn wel wat gewend tenslotte. De hele stad staat zo vol boeddha’s en tempelresten dat we de toer erlangs niet eens hebben afgemaakt. Dat heb je met Limburgers: die takelen liever bier. En terecht. Vanavond gaan we per trein naar Chiang Mai, samen met Frits, AH-filiaalchef te Tiel en Anita, zijn vrouw. De Limburgers zijn weg, hetgeen een weldadige rust oplevert. Maar we missen ze werkelijk een beetje. Wanneer we ons weer melden: wie zal het zeggen. Het is te warm om te schrijven. Geen foto’s deze keer. Martina heeft geen tijd om ze te selecteren, Ze ligt voortdurend bij de masseur.
-
24 Maart 2011 - 04:07
Frits:
Inderdaad de vrouwen gaan naar de masseur en wij hebben even rust om de emails te lezen. Weliswaar ongedouched want er is (even) geen water.leuk om zo je eigen ervaringen te lezen. -
24 Maart 2011 - 06:21
Herma:
Lieve Gerrit en Martina,
lijkt me wel een hele overgang zo van NZ naar de thai!Maar jullie hebben de slag van het genieten alweer te pakken, lees ik wel. Geniet van land en gezelschap. wij warmen hier het land al op voor jullie terugkeer. De groendienst van de gemeente schoffelt de perken in de Fledders. natuurlijk voor jullie terugkeer.
groetjes, Herma -
24 Maart 2011 - 08:56
Dick:
Hoi Martina en Gerrit,
Jullie blijven enthousiast in de verhalen die werkelijk indrukwekkend zijn, en dan in de letterlijke zin: Gerrit schrijft beeldend, zodat we er voor ons gevoel bovenop zitten. Geweldig wat jullie allemaal zagen en zien. Raken jullie zo zachtjes aan niet een beetje moe van alle indrukken die je steeds maar weer opdoet?
Schrille contrasten tekenen zich af; wat je eigenlijk wel weet, zien jullie nu met eigen ogen, confronterend moet dat alles zijn; soms word ik er al stil van als ik alle verhalen lees. Het is een overgetelijke reis die jullie maken!
Geniet er nog van en voor straks: wel thuis!
Met groet en enigszins jaloerse blik,
Marianne en Dick -
25 Maart 2011 - 08:53
Jos En Fenny:
Wat een omslag! Ook dit is bijzonder om mee te maken. Jullie zullen niet uitgepraat raken als jullie terug zijn.
Gerrit, je moet een boek gaan schrijven! Succes verzekerd!
Heel veel plezier nog, groeten van ons. -
25 Maart 2011 - 17:33
Daniëlle:
Hier op de Marke hangen we al weken aan jullie lippen. Géweldig vinden de bewoners het om te horen en zien wat "onze "Martina allemaal beleefd. We missen je wel!! Wat zullen jullie strakkies alles daar missen in dit kleine "normale" Holland. Maar goed, weet je ook weer wat er op de wereld te koop is en kan Martina weer hard an die arbeit om de volgende reis bij elkaar te sprokkelen.
Een "eindelijk" Lente-groet uit Zuidlaren namens alle bewoners en mij.
Geniet nog even van het laatste stukje van jullie GEWELDIGE reis!! Ben zeker jaloers!!!
Liefs Daniëlle -
26 Maart 2011 - 13:03
De Limburgers:
Hoi Gellit en Maltina,
Nee jullie wilden pelsé naar de volgende Boeddha....
Wij zijn inmiddels weel thuis na een goed vellopen leis. Allen de accu van de auto was leeg maar weld dool de duitse Adac snel weel in olde gemaakt.
Hebben jullie wat gemelkt van de aaldbeving?? En hebben jullie 2 emmeltjes watel gehaald? We lezen het wel in jullie volgende velslag.
Nogmaals bedankt vool jullie gezelligheid, we zullen jullie niet snel velgeten.
Theo en Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
