Canada8

Canada8
Geachte volgers,
Het kan zo maar zijn dat dit de laatste aflevering wordt. Het is woensdag, we zijn een paar honderd kilometer oost van Vancouver, de plaats waar de verhuurder zijn camper terugverwacht binnen een aantal dagen. Onze verblijfplaats heet Kaleden, net boven de grens met de US-staat Washington. Goede verbindingen zijn niet altijd voorradig, vandaar dit misschien wel definitieve slotakkoord.
Na Banff (camping op asfaltstroken maar toch goed) terug naar het noorden, richting Lake Louise. Deze dubbele route was voorzien; de andere kant op is naar Calgary, en dat wilden we niet. De Canadezen noemen Calgary Sandstone City en vinden het eigenlijk maar niks. Overnachting bij een van de mooiste canyons tot nu toe, Johnston Canyon. Weer een groep toffe autochtonen aangetroffen: in een hok bij een gloeiende kachel. Of we ons even wilden warmen. We waren destijds in Nieuw Zeeland wel wat gewend, maar de Canadezen mogen er ook zijn. We hebben eigenlijk nog geen narrig exemplaar aangetroffen.
Vervolgens via Radium Hotsprings, een dorp dat teert op natuurlijke warmwaterbaden à la Nieuweschans, naar Revelstoke. Onderweg konden we zowaar een nieuwe afsluitdop voor onze vuilwaterafvoer scoren. Nadat ik de oude naar zijn grootje had geholpen door hem verkeerd vast te draaien, was dat heel prettig aangezien ik nu na elke afvalwaterlozing de dop met tape moest vastmaken. Lekker werkje, in de vroege morgen op je knieën op nat asfalt in de regen. En tape dat amper wil plakken natuurlijk.
De te passeren Rogerspas was ongelofelijk mooi, inclusief een korte maar stevige wandeling door een oud cederbos. De Canadezen hebben een hoop mooi natuurschoon, maar ze weten het ook wel degelijk te verkopen aan de toerist.
En daar was er weer een bij wie je op je woorden moet passen; de receptioniste van de camping Revelstoke verstond en sprak Nederlands, want een Nederlandse moeder. Kijk uit wat je zegt in Canada heet dat. En zeg nooit "douche" tegen een douche, maar shower. Douche is in Engelstalig Canada een uiterst vunzig woord. Wisten wij veel. Uiteindelijk wilde een buurvrouw het met
enige schroom wel op fluistertoon uitleggen: a bad woman. En reken maar dat dat een eufemisme is.
Na een bezoek aan Revelstoke National Park met nog twee meter sneeuw op de hogere stukken bleven we een tweede nacht in Revelstoke, ook om al onze batterijen weer op te laden. Daarna echt naar het zuiden. We willen via Kelowna de grens met de USA aandoen, waar een stuk Amerikaanse woestijn als het ware uitsteekt in Canada. Via een soort parallelweg langs highway 97 belandden we op een BC camping met buren met Nederlandse roots: Martinus Tersteeg uit Amsterdam en Cathy Bosma, wiens ouders uit Friesland komen, al weet ze niet precies waar. Hilarische lieden. Na vijf minuten druk in gesprek en vooral veel lachen. Rare jongens, die Nederlandse Canadezen. Vanmorgen zijn we opnieuw zuidwaarts gegaan na een tijd te hebben gewacht bij een wegafsluiting. De jongelui waren bezig wat rotswerk op te blazen vanwege de vooruitgang in dit land. En dat kost tijd. Nog mooi dat we geen haast hadden, en het was en is mooi weer. Onze tocht ging hoofdzakelijk langs Lake Okanagan, een reusachtige plas water in de wijnstreek van Canada. Tevens een beroemde kersenstreek. De bazin van de camping in Kaleden laat ons een kilo bezorgen. Bovendien heeft ze verdomd waar een kleedje voor de ingang van de camper gelegd. "Anders loopt het zo in". De schat. Haar hulpje Bob heeft voor ons de camper waterpas gezet. We zijn benieuwd wat we vandaag zelf nog moeten doen. Niets waarschijnlijk.
De rest van ons plan. We gaan nog iets zuidelijker om voornoemde woestijn te betreden, daarna slowly richting Vancouver om daar rond te kijken, waarschijnlijk per rijwiel. Maandagmorgen onze rijdende huisje inleveren, en via Calgary naar Schiphol vliegen. Dinsdag hopelijk thuis. Wellicht dat we ons vandaar nog even melden met een korte doch degelijke evaluatie.
Gij zijt andermaal gegroet.
G en M